Ateşe dumana ağıttır türküler

Türküler,

“Dane dane benleri var yüzünde

Can alıcı bakışları gözünde

Bin bir tat var edasında nazında

Dünyada yardan tatlı var mola

Salını salını gelen yar mola”

Dizelerindeki sevdamız,

Anamıza, bacımıza, kardeşimize

                  olan duygularımız,

“Senden uzak yaşamayı neylerim

                  özlem, özlem

Neylerim yasak yasak neylerim , “

Dizelerindeki oğula yavukluya

                  olan hasretimiz,

“Kırk milyonu bir olunca hepimiz

Açıldı Akdeniz’e gemilerimiz

Sarıldı süngüye Mehmet’lerimiz

Sonunda zafere erdi Türkiye’m”

Dizelerindeki zaferimiz,

Üzüntümüz, sevincimiz, sitemimizdir.

“Hep sen mi ağladın hep sen mi yandın,

Bende gülemedim yalan dünyada

Sen beni gönlümce mutlumu sandın

Ömrümü boş yere çalan dünyada.”

Dizelerinde olduğu gibi

 yüreğimizin dili ,

başımızın sevda yelidir.

Anadoludur.

Kimi zaman da;

"Güneşin ak yüzüne bir duman çöktü,

Bir türkü çığlıkla ateşe düştü.

Kuytu bir köşede bir çiçek küstü,

Büktü yaprağını boynunu büktü.

Şu Sivas'ın elinde sazım çalınmaz,

Güllerim yandı yüreğim dayanmaz.

Kararmış yüreğin hiç ışığı olmaz,

Bilmez misin ki türküler yanmaz!

Günü gelir sanma hesap sorulmaz,

Dayanır kapına pir sultan ölmez!

Şu Sivas'ın elinde sazım çalınmaz,

Güllerim yandı yüreğim dayanmaz."

Dizelerindeki gibi yaşanan dönemin

fotoğrafıdır ,belgeselidir.

Yanan türkülere ağıttır, türküler.

Ateş ve dumana, oyyyy anam !

Yanan Can’lara ağıttır, türküler.

Aydınlıktan karanlığa giden yolda

         insanlık suçuna isyandır, türküler.

Zaman aşımına, hukuksuzluğa

         haykırıştır, türküler.

Utancın dile getirilişidir, türküler.

Zulme, katliama başkaldırıdır.

“Kararmış yüreğin hiç ışığı olmaz.

Bilmez misin ki türküler yanmaz!”

“Günü gelir sanma hesap sorulmaz

Dayanır kapına Pir Sultan ölmez!”

Yüreğimizin yangınının yıldönümünde,

“Yaşamak insan kalarak…”.